Razen viert dit jaar zijn tiende verjaardag en dat doet het met deze ‘Ayîk Adhîsta Adhîsta Ayîk’. Die titel –vrij vertaald ‘hij is gekomen, hij is gegaan’, maar het kan ook gelezen worden als ‘van dag naar nacht, van nacht naar dag’- werd geleend uit de memoires van Carl-Gustav Jung, die de zinsnede noteerde toen hij op straat in een Keniaans dorp een uitvaartplechtigheid aanschouwde. Brecht Ameel en Kim Delcour nodigden oudgediende handlangers Pieter Lenaerts (contrabas en sarangi) en Paul Garriau (draailier) uit op hun feestje, alsook nieuwkomer Jean Philippe Poncin, die basklarinet en chalumeau (barokke voorloper van de klarinet) meebracht. Naar goede gewoonte is ook de opnamelocatie een belangrijk gegeven en dit keer was dat de Nieuwe Sint-Agathakerk in Sint-Agatha Berchem. Hoewel de instrumentatie grotendeels vertrouwd is, liggen de tracks geluidsmatig verder uit elkaar dan ooit het geval was op een Razen plaat. Ze zijn ook korter dan voordien. Er is minder drone en de contrasten voelen zachter dan vroeger. Om de luisteraar niet té zeer bij het handje te nemen, kregen de tracks geen titels. We moeten het doen met twee plaatkanten muziek, die -aldus Razen– ‘Ayîk Adhîsta Adhîsta Ayîk’ gaan: van dag naar nacht (kant A) en van nacht naar dag (kant B). Kant één opent verrassend melodieus. De tweede track is Razen zoals we hen nog nooit hoorden: aan een repetitief tamboerijn-ritme, wat ingetogen orgel en contrabas-tonen heeft Razen hier genoeg om rituele muziek voor de eenentwintigste eeuw tevoorschijn te toveren. Op het derde deel van kant één snijdt een schalmei door merg en been, in duo met korte aanslagen op het orgel. Je hòòrt de Sint-Agathakerk mee huiveren. Kant twee opent met een klarinet-bas duet, dat eigenlijk een trio is, want de akoestiek van de kerk echoot de klarinetkleppen en eist daarmee een hoofdrol op. Het is van het simpelste, maar ook van het mooiste dat Razen al maakte. Het afsluitende stuk –een repetitieve, maar zachtjes verschuivende orgelsequentie en een uitbundige doedelzak– is naar Razen-normen bijna extatisch te noemen. Op naar de twintig!