Minimal wave, synthpop en electropop zijn nog steeds hot in hippe kringen –zelfs in het Berlijnse Berghain is het geluid van de jaren 1980 meer aanwezig dan ooit– en een van die namen die veel over de tong gaat, is het Amerikaanse duo Boy Harsher. Maar met ‘Private Life’ staat nu een ander man-vrouw-duo te trappelen om even goed hun plaats op te eisen in die steeds populairder wordende niche. Nochtans zijn Edward Cooper en Jasmine Golestaneh uit New York al een tijdje bezig. Ze werden zes jaar geleden voor het eerst opgemerkt met een markante cover van ‘Killing For Company’ van Swans, maar het zou nog enkele jaren voor het echt begon te bewegen. In 2015 brachten ze hun debuut (‘Services’) uit op het Berlijnse en trendy Aufnahme + Wiedergabe; en vorig jaar was er het conceptuele en ietwat pretentieuze ‘Junkspace’ waarop ze in zee gingen met de Nederlandse architect Rem Koolhaas. Tempers hanteert net als bijvoorbeeld Linea Aspera, Sixth June, Soft Metals, Xeno And Oaklander en natuurlijk de pioniers zelve Chris & Cosey de beproefde set-up in deze scene. Kort door de bocht: zij zingt, hij draait aan de knoppen. In realiteit liggen de zaken wat anders en wordt nu en dan de gitaar bovengehaald, zoals uitdrukkelijk in ‘Push/Pull’ bijvoorbeeld. ‘Private Life’ heeft niet het extatische van Boy Harsher; de klemtoon ligt op introspectie en is vooral gericht op sfeerschepping. Het tempo is grotendeels midtempo en vaak zelfs slepend. De dansvloer lonkt uitzonderlijk, zoals in ‘Guidance’ waar de donkere synthpop richting trance wordt geduwd. Een handvol écht beklijvende nummers (‘Capital Pains’, ‘Peace Of Mind’, ‘Filters’ en ‘Guidance’) weten ‘Private Life’ netjes boven de middelmaat te tillen, maar in zijn totaliteit is het album niet onderscheidend genoeg. En dat heeft veel te maken met die te gezapige ambiance.