Is een blad van een boom een ding of iets levends? En als het leeft, heeft het ook iets dat het wil communiceren? Kun je ernaar luisteren? Geluidskunstenaars en ‘environmental artists’ Reiko Goto en Tim Collins proberen al een klein decennium met behulp van sensoren en software de ‘ademhaling’ van een blad (de transformatie van koolstofdioxide en water in zuurstof en glucose) om te zetten naar muziek, in hun project PLEIN AIR. Na verschillende performances, heeft het duo samen met Chris Malcolm besloten om nu een vinylplaat te maken met de door hen ontwikkelde technieken. We horen achtereenvolgens een elsen-, eiken-, vlier-, berken- en perenboomblad als basis voor hallucinante, vederlichte synthesizerklanken. Toonhoogte en ritme veranderen voortdurend onder invloed van het licht en de temperatuur in de broeikassen waar de muziek werd opgenomen. In een performance-setting moet het boeiend zijn om mee te maken hoe de bladeren reageren op de omgeving, en het effect dat dat dan weer heeft op de live gegenereerde klanken. Als statische opname echter heeft het iets inherent willekeurigs: waarom luisteren we precies naar dit kleine half uurtje uit het leven van een perenboomblad en niet het kwartier erna? De muziek op zichzelf is immers niet per se memorabel en kan gekarakteriseerd worden als rustgevende, kabbelende ambient, met hooguit een wat grillige structuur. Het doet soms denken aan het melodietje waarmee de wetenschappers in ‘Close Encounters Of The Third Kind’ communiceren met UFO’s. Fascinerend als eerste aanzet tot een diepgaandere communicatie met de wereld om ons heen. Maar ik denk toch dat als bladeren ons iets te vertellen hebben, het niet per se deze muziek is.