Accordeoniste en componiste Pauline Oliveros is een van de grote voorlopers op de gebieden van elektronische muziek en geconcentreerd luisteren. Het Amerikaanse label Important Records, onder meer bekend vanwege albums gewijd aan de metalen klanksculpturen van geluidskunstenaar Harry Bertoia en de ongrijpbare Eleh, lijkt nu opnamen uit haar archieven te willen opdiepen en uitbrengen. Dat niet al haar werk briljant is, bleek al uit het album ‘Four Meditations/Sound Geometries’, drie jaar geleden verschenen bij Sub Rosa. De muziek van Oliveros kent twee kanten: naast haar sensitieve omgang met geluid is er een spirituele dimensie die gevaarlijk dicht langs de randjes van de new age schrijdt, en er soms hals over kop in kukelt -met dank aan haar levenspartner Ione. Elk van de twee nieuwe lp’s op Important, heruitgaven van cassettes uit de late jaren 1980, legt de nadruk op één van die kanten. ‘Tara’s Room’ bestaat uit twee ‘overpeinzingen op overgang en verandering’, waarbij het titelstuk bedoeld is als een ‘gebed om wijsheid af te smeken, met name gedurende een reis in het onbekende’. Het ontwikkelt zich van een almaar herhaalde geprevelde zinsnede tot een ronddraaiende, verveelvoudigde mantra. Op de achtergrond hoor je fluitjes, bellen en trommels met ruime galm. Alles bij elkaar eerder quasi dan diepzinnig.
’The Beauty Of Sorrow’ is bedoeld ‘om de luisteraar te helpen in contact te komen en te ontspannen in diepe gevoelens’. Het bestaat uit diepgravende omzwervingen op haar accordeon, dat gestemd is volgens een alternatief systeem en gekoppeld aan elektronica waarmee Oliveros het instrument kan laten uitdijen als een muzikaal heelal. Het beste lijkt het de instructies te vergeten, en je te concentreren op de muziek zelf. Dan blijft ‘The Beauty Of Sorrow’ overeind staan. Dan is de samenwerking met collega-accordeonist Guy Klucevsek op ‘Sound/Way’ een stuk overtuigender. Elk heeft een compositie verzorgd. Geen uitstapjes naar mogelijke spirituele doelen of effecten ditmaal. De muziek staat centraal. De twee laten hun instrumenten samenwerken in melodieën die op en neer golven, elkaar achtervolgen; maar ook in krachtig vibrerende notenclusters. Twee geesten, een gedachte. De golflengten die ze deels delen, vormen een vruchtbare bodem voor een dicht en kleurrijk muzikaal gebladerte. Al worden de twee albums als bundel aangeboden, ik zou alleen voor ‘Sound/Way’ gaan.