Een zacht kwetteren van vogels wordt overschaduwd door een aanhoudende bromtoon. Terwijl daar rafels in vallen, verdwijnen de vogels. Alsof ze een veeg van een monsterlijke hand ze naar een andere wereld geholpen heeft. Het is een track van ‘The Flowers Die In Burning Fire’, het debuutalbum van het Oost-Aziatische duo IMA. Percussioniste Nava Dunkelman werd geboren in Japan als kind van een Amerikaanse vader en een Indonesische moeder. Amma Ateria komt uit Hong Kong en werkt op terreinen van geluidskunst en elektroakoestische muziek. De twee ontmoetten elkaar tijdens een studie aan het befaamde Mills College in Oakland, bij Maggi Payne en Fred Frith. Sindsdien hebben ze opgetreden met baanbrekende musici als Ikue Mori, Pauline Oliveros en Zeena Parkins. Voor dit album stelden ze zich voor hoe alles door de tijd ten onder gaat, maar ook hoe er nieuw leven, een vonk van hoop kan ontstaan wanneer alles tot stof vergaan is. Die twee kanten hebben ze in klank gegoten, in negen stukken die ieder voor zich een film in geluid zijn. Klokken luiden links en rechts, onder en boven. Uitbarstingen van elektronica en wilde slagen en roffels op trommels en bekkens kunnen een explosieve deken vormen waar Japanse dichtregels doorheen geweven worden. Maar dan, in ‘Eline’, wijkt het verwoestende vuur en krijgt alles weer kleur, al zijn het de bruine tinten van een late nazomer. Het zijn smachtende klanken, die uitmonden in ratelende slagen, galmende klappen en een pulserende ondergrond. Een onheilspellende bodem waar, tegen alle verwachtingen in, straks toch nieuw leven aan zal ontspruiten.