In maart 2015 bracht het Antwerpse Throatsnapper zijn eerste demootje uit. In eigen beheer telde het ding vijf nummers die de band meteen op de stoner- en sludgekaart wisten te zetten. Het duurde echter zijn tijd alvorens een eerste volwaardige release het donkere levenslicht mocht zien. Daar is nu, in de herfst uiteraard, verandering in gekomen. Niet dat de band zichzelf heeft overtroffen in werklust. Zes nummers heeft het kwartet opgenomen. De stoner die voorheen nog een rol kreeg toebedeeld, is doorheen de jaren grotendeels verdwenen. Doom, postrock en -metal zijn ervoor in de plek gekomen en dat zorgt voor een tergend zwaar geluid. Vooral instrumentaal zit het allemaal best goed in elkaar en zullen headbangliefhebbers helemaal loos kunnen gaan. De stem van bassist Wouter Goolaerts werkt voor ons echter niet altijd. Zijn gekrijs werkt ons soms behoorlijk op de zenuwen en klinkt bij de muziek bij momenten ook als een tang op een varken. Prijsnummer is de afsluiter ‘Dodenmars’, die helemaal past bij de tijd van het jaar. Het nummer van zeven minuten draaft genadeloos verder en maakt de albumtitel eindelijk helemaal waar.