De uit Kazachstan afkomstige violiste Aisha Orazbayeva verblijft tegenwoordig in Londen. Het opent voor haar een heel nieuwe wereld waarin ze ongetwijfeld ook veel meer speelkansen bij elkaar kan sprokkelen. Dan spreken we uiteraard als het normale tijden zouden zijn, maar dat zijn het niet. De eerste twee weken van de lockdown in Frankrijk, het land waar Orazbayeva toen was, inspireerde de violiste echter tot het maken van een album. Het is een respons op wat er gebeurt en tegelijk een schreeuw om aandacht, een bevestiging van haar bestaan en een dwingende vraag om naar haar creaties te luisteren. Ze zat sowieso al heel erg op haar muzikale honger doordat ze sinds twee jaar moeder is. Het maakte haar drang om het beste van zichzelf te geven des te urgenter. Ze nam werk op van componisten die expliciet voor viool schreven, waaronder J.S.Bach, Angharad Davies, Nicola Matteis Jr., Jmaes Tenney, John Cage en Oliver Leith. Heel wat stukken spelen met het begrip ‘stilte’, in een soort eerbetoon aan het werk van Cage, al is het hier uiteraard stilte tussen de noten. Afsluiten doet ze dit mooie album met een eigen compositie die niet moet onderdoen voor de overige stukken.