Louise Burgers verhuisde van Italië naar Frankrijk, speelde in Il Gran Diavolato en Cellule De Crise en vond dat de tijd was gekomen voor haar eerste soloplaat. ‘Pléistocène Supérieur’ is wat ons betreft meteen een voltreffer. Een uitermate intrigerend stukje geluidskunst waarin Burgers soms klinkt als Nico om dan weer eventjes Diamanda Galás naar de kroon te schreeuwen. Dat alles in beperkte mate want de nadruk ligt op de muziek die nauw aanleunt bij een verontrustende soundscape waarin al eens mag gekrast en geschraapt worden om tandpijnlijders een beroerte te bezorgen. Het album is als een verzameling psalmen, waarin al eens gezalfd én gegeseld mag worden. Die contemplatieve en tegelijk ruw aandoende sfeer maakt deze cassette tot een zeer intrigerende muzikale trip die een verderzetting is van de klassieke en gewijde muziek waarmee haar jeugd werd gevuld. De vormgeving die het label aan elke release mee geeft, past wonderwel bij deze opzet. De cassette van het duo Valentina Magaletti & Marlene Ribeiro is al net zo’n intrigerende trip. De twee ontmoetten elkaar tijdens een residentie in Porto en besloten samen aan de slag te gaan. Magaletti is een onconventionele drumster die eerder werkte met onder meer Nicolas Jaar, Jandek, Graham Lewis (Wire, Dome), Thighpaulsandra (Coil, Spiritualized, Julian Cope) en Charles Hayward (This Heat). Ze speelt bovendien in een hele resem bands, waaronder Vanishing Twin, Uuuu, Raime en Tomata. Ribeiro maakt dan weer deel uit van het collectief Gnod. Samen creëren ze een bevreemdende muzikale wereld die wel wat verwantschap vertoont met de exploten van Hayward, al gaat het duo verder in zijn exploratie van het ongewone. Het duo deelt wel het vernuft om om te gaan met een diversiteit aan percussie om er een ongebruikelijke soundscape mee op te bouwen, die gelardeerd wordt met veel elementen die aan de softere kant van de industrial scene niet zouden misstaan. Hayward zelf heeft ook een nieuw album uit, dat hij maakte samen met het duo Harmergeddon uit Londen. Nathan en Fae Harmer zijn een performanceduo dat graag in het donker werkt. Ze maken hun eigen geluiden, klanken, instrumenten, opgaand in de ruimte en de omgeving. Ze kenden Hayward al enkele jaren en nu was het perfecte ogenblik om samen in de studio van Hayward eens uit te zoeken wat ze muzikaal voor elkaar kunnen betekenen. Zonder het visuele aspect klinken de zes nummers net niet als een soloplaat van Hayward, waarop hij helemaal loos kan gaan met zijn drums en bijhorende percussie. De bijdrage van Harmergeddon zit hem vooral in de details, en net daarom is deze plaat een aangename luisterervaring die vooral in de late uurtjes helemaal tot zijn recht komt.