Om het kluwen nog wat ondoorzichtiger en absoluut niet meer te ontwarren te maken, besloot Otto Kokke om nog eens solo een album te maken. Door de quarantaine was de drummer van Dead Neanderthals toch niet beschikbaar. Zo ontstond Kultus, een éénmansband met door distortion, veel distortion, gejaagde synthesizers en een knipoog naar aanbidders van een bepaald soort versterkers. Het album doet wat denken aan ‘Blood Rite’, de cassette van Dead Neanderthals die recent op U-Tech verscheen. Een beetje alsof Kokke wilde bewijzen dat hij in zijn uppie net zo goed een Sunn O))) kan neerzetten waar zelfs de oermetaldroners jaloers op zouden kunnen zijn. Instrumentale doomdrones, waarin weinig gebeurt behalve overdonderen en dat zonder ritme of melodie. Jack Ellister behoort eerder tot de psychedelische scene, maar voor ‘Lichtpyramide’ gaat hij anders te werk dan voorheen. Hij improviseert via loopstations en synthesizers nummers die weliswaar neigen naar kosmische muziek, maar net zo goed doordrongen zijn van drones. Ellister gebruikt echter wel wat variatie, hier en daar iets wat op een ritme lijkt, twee stukjes gesproken woord en vooral: er zijn herkenbare melodieën verweven in zijn muziek. De nummers werden gemaakt over de loop van een jaar, waarbij er nu en dan eentje verscheen op zijn Bandcamppagina. De titels en de korte stukjes tekst zijn deels in het Engels, deels in het Pools en deels in het Duits, als een soort eerbetoon aan krautrock, waarmee ‘Lichtpyramide’ verwantschap vertoont. Het eindproduct wordt uitgebracht op driehonderd exemplaren.