Neen, we trappen er nog steeds niet in. Dit keer probeert een Berlijnse deejay ons met zijn eerste album te overtuigen van de donkere en sferische kwaliteiten van zijn techno.
Toegegeven, hoogtepunt ‘Flashes In Your Eyes’ doet ons aangenaam op en neer hoppen, de beats zijn vet, en de productiekwaliteit is prima. Maar zo ongeveer ter hoogte van de derde track beseffen we alweer dat het aangekondigde experiment slechts een minuscuul kruidentuiltje is, in een kom van elf liter technosoep.
Er zijn dus andere tijdstippen en aangepaste locaties nodig om dit soort gebonk bevredigend te ondergaan. Dat halverwege het tempo opvallend zakt, en er al eens een stemsample door het zwerk klieft, is ook al niet bijster spectaculair.
De meest experimentele track die toevallig ‘Wall Licker’ heet, en een ‘Dirty Daddy’ die eerder opduikt, doen ons qua inhoud en vorm vooral aan andermans werk denken, om Aphex Twin niet te noemen. Enkel een snelle rit richting afterclub kan dit album redden.
Het spreekt wel in het voordeel van Klein dat je gegarandeerd door een politiepatrouille van de weg geplukt wordt voor alcohol en drugcontrole, als je zijn muziek luid in je wagen afspeelt. Een betere aanbeveling kunnen we in dit genre niet bedenken.