Mark Godwin en Gareth Ormerod vormen sinds 1999 samen zK, en ‘Last Night’ is hun eerste volwaardige plaat in vijf jaar. In die tijd verhuisde Godwin naar Bangkok, mogelijk geïnspireerd door de platen die hij masterde voor Coil, toen ook die hun hoofdkwartier in Thailand hadden.
Het nieuwe album bestaat uit een mengsel van schuivende samples en dwalende synths. Een wirwar van stukjes uit tv-programma’s, omroepberichten en vertraagde conversaties, doorspekt met brommende apparaten, ruisende radio’s en openklappende aanstekers. Gaandeweg worden daar steeds meer muzikale elementen aan toegevoegd.
Moeten we het het eerste nummer nog doen met kraaktonen die net zo goed uit een oscillator, als uit een slecht afgestelde lange golf-ontvanger afkomstig zouden kunnen zijn, op het tweede nummer wordt er een bescheiden beat toegevoegd. De mix van uitheemse omgevingsgeluiden en spaarzame elektronica heeft eenzelfde effect als sommige platen van Mirt, een sfeer van subtiele exotica.
Op het derde nummer mondt dat uit in een nerveuze ritme-experiment à la Autechre. In de tweede helft van ‘zK’ verkennen Godwin en Ormerod de ambient-kant van hun kunnen. Abstracte golven en statische ruis vormen de achtergrond voor een melancholische dwaaltocht voor piano en trompet, alvorens de plaat afdaalt naar cryptische dark ambient. In de laatste tien minuten speelt een treurige zangstem de hoofdrol, onverstaanbaar, langzaam wentelend in een loop, tragisch en mooi tegelijk.
‘Last Night’ is uit op het Zwitserse Hallow Ground, waar het mooi past tussen de ontspoorde ambient van Goner en Dedekind Cut.