De Poolse underground bloeit als nooit tevoren, of dat is toch wat we vernemen via het Poolse Antena Krzyku. ‘Hope’ is het derde album van de band Alles, een kwintet dat weliswaar in de titel aangeeft dat er hoop aan de einder lonkt, maar dat niet echt in zijn muziek laat doorklinken. Donkere minimale cold wave met heel veel elektronica en teksten in het Pools, dat is wat Alles brengt. We begrijpen er geen jota van, maar het hoesje brengt raad, want daar zijn de teksten in het Engels afgedrukt. Een slimme zet vinden we dat. Weltschmerz, wanhoop, eenzaamheid, desolaatheid, onvrede met alles en iedereen, radeloosheid, dat is wat we horen, met of zonder de teksten erbij. De donkere jaren 1980 hangen als een zwaard van Damocles boven ‘Hope’, iets waar we ons wel het een en ander bij kunnen voorstellen met het kleine beetje dat we weten over het huidige Poolse politieke klimaat. Op degelijke cold wave staan geen grenzen. Probeer ‘Pył’ of ‘Utrata’ en denk aan de Limburge scene van Brassers, Struggler en Siglo XX. Prima opvolger voor ‘Culture’ en over heel de lijn superieur aan die plaat. Pochwalone, dat in 2013 debuteerde met de plaat ‘Czarny War’, heeft geen nood aan de Engelse taal. Pools zal het blijven bij deze folkpunkband. Het zal wellicht wel in eniger mate maatschappijkritisch zijn, en misschien wel passen in het kraam van bands als De Kift en The Ex, bands met wie de labeleigenaar ook heel veel affiniteit heeft, overgebleven uit zijn tijd in Amsterdam. Het trio, bestaande uit drie dames (bassiste Małgorzata Tekiel, drumster Dominika Korzeniecka en zangeres Maria Magdalena) kozen meteen voor een liveplaat (concert van 14 april 2017). Het ietwat rommelige geluid, met een prominente glansrol voor de bas, past wel bij de muziek die Pochwalone maakt. DIY hoog in het vaandel, gewoon spelen waar ze zin in hebben. En als het niet altijd foutloos klinkt, och ja, en dan. Daniel Spaleniak, zonder dat we het wisten ook een Pool (uit Lödz), heeft een opvolger klaar voor ‘Back Home’, en wat voor één. Behalve de drums bespeelt Spaleniak opnieuw bijna alle instrumenten zelf en schrijft hij ook de melancholische, ietwat treurige teksten. Hij heeft daarenboven een schitterende stem om de door hem beleefde en uitgedragen tristesse te verklanken. Hier en daar wordt hij bijgestaan door Katarzyna Kowalczyk (Coals), die ook al sporadisch present tekende op ‘Back Home’. Die plaat vonden we al bol staan van de ‘hitjes’, die zo op een label als Sub Pop niet zouden misstaan. Dat is nog meer het geval op ‘Life Is Somewhere Else’, een hemels mooi album waar we geen enkele storende factor horen. We slagen er niet in om ook maar iets negatiefs aan te merken, ook niet als de zon schijnt. Dit kan niet anders dan zijn opstap naar een verdiende ruimere bekendheid betekenen.