Wat valt er nog te bedenken in het genre van de minimal music? De Franse componiste Angèle David-Guillou denkt een antwoord gevonden te hebben, getuige haar cd ‘En Mouvement’. Zelf verwijst ze op haar website naar het werk van Philip Glass, maar de naam die je toch eerder te binnen schiet, is die van Michael Nyman. Die is in zijn muziek net wat puntiger dan Glass, die alweer enige jaren de neiging heeft in een lui romantisch zwelgen achterover te leunen. David-Guillou balanceert soms wel op het randje van de kitsch. Het zijn toch steeds welluidende, licht melancholieke melodieën en akkoorden die uit haar hoge hoed tevoorschijn komen. Maar anders dan dat genoemde voorbeeld weet zij in haar muziek vaak elegant dansende accenten te verwerken. Ze zakt wel weg in wee geurend drijfzand wanneer ze een koortje inzet in ‘Desert Stills’, maar het heeft allemaal net wat meer pit en vuur dan dat grote, illustere maar gemakzuchtige voorbeeld. Ze mag nog wat meer zand strooien over de geoliede klanken, wat heftiger aanzetten. Maar ze vertegenwoordigt toch een prettige, frisse stem binnen dit genre.