Vanitas vanitatum, omnia vanitas. Met deze mooi vormgegeven cd-triptiek, mediteert Stefan Hanser over de zekerheid dat we vroeg of laat een knokige tik op onze schouder mogen verwachten. De drie gelimiteerde (300 exemplaren) cd’s zijn omzwachteld met vanitassymbolen als schedels naast juwelen, verwelkte bloemen, uitgedoofde kaarsen, spiegels, een omgevallen karaf enzovoort.
Binnenin vinden we een breed gamma aan citaten over de (on)zin en de vluchtigheid van het bestaan, afkomstig van Jean-Paul Sartre tot boeddhistische wijsheden. Zo verwijzen de titels naar sferen uit het boeddhisme: Geneugten, Vormen en Vormeloosheid. Voor de muziek blikt Anemone Tube terug op zijn eigen bestaan. Zo bevat ‘Forget Heaven’ de integrale gelijknamige cassette uit 1997. Maar verspreid over de drie cd’s vinden we evengoed flarden uit de rest van het oeuvre, compilatiebijdragen, tracks uit splitreleases met Yggdrasil, Tarkatak en Dissecting Table, en recenter (tot 2013) onuitgebracht materiaal. Drie albums geven natuurlijk voldoende ruimte om alle facetten van Anemone Tube aan bod te laten komen. Er is de verschroeiende noise die alle overbodige huidschilfers van onze oren schraapt, soms imploderend tot industriële soundscapes. Maar deze Duitser bewaart in alle omstandigheden zijn spirituele motivaties, en is evengoed in staat om hypnotiserende ambient (het mooie rustpunt ‘Long Lost’) af te leveren. Wanneer Anemone Tube zich aan power electronics waagt, valt samen met de geritualiseerde ritme-aanpak ook het bijzondere stemeffect op. Het dwingende ‘The Siren’ klinkt als de stadionomroeper des doods. Afkomstig uit de ‘Death Over China’ sessies (de mens vermoordt de Natuur en dus zichzelf), kan je zelfs de smog uit Beijing ruiken als je deze track luid afspeelt.
Wie zoekt naar filosofische rijkdom en spiritualiteit in een poel van menselijk en industrieel verval, krijgt via deze drie albums een unieke gelegenheid om met een bijzondere artiest kennis te maken.