Wat maakt een goede Giallo-soundtrack? Als ik aan die vraag moet denken, schiet de film ‘Amer’ mij te binnen. Regisseursduo Bruno Forzani en Hélène Cattet maakten voor hun hommage aan het genre gretig gebruik van oude soundtracks van onder meer Bruno Nicolai en Stelvio Cipriani.
Giallo Disco Records refereert natuurlijk ook aan de stijlvolle en gewelddadige thrillers uit het decadente zuiden, maar gooit er nog een aanstekelijk elektronisch sausje overheen. De dreiging zit er wel in als je afgaat op twee platen die het label nu heeft uitgebracht. Van Haex-Hrll is er de ‘North Of Warren’ ep die vooral erg futuristisch aandoet. Niet zozeer het geluid van vervallen Italiaanse steden, maar eerder van groots onmenselijke metropolen waar robots of replicants uit ontsnappen. Als je althans de de ondertitel moet geloven van ‘Distress Call’. Qua filmmuziek haalt Haex-Hrll duidelijk de mosterd bij regisseur en cultcomponist John Carpenter.
De filmische sound van oude synths, ijzige beats en lange kunstmatige strijkers is al een tijdje in zwang. Het is een retrodomein dat al succesvol gemijnd is door Kavinsky met zijn soundtrack voor ‘Drive’, maar ook de artiesten die aan de geluidsband voor de game ‘Hotline Miami’ werkten. In die lijn is Mr Eff en zijn album ‘The Parallel’ ook te plaatsen. Maar wat moeten we met de omschrijving van deze vage gast? Part myth, part man? Ik zie hem meer als de verloren liefdesbaby van John Carpenter en Giorgio Morodor. De sfeer zit er goed in met opener ‘There Will Be An End’. En dan hakt het tempo er fors in met het hypnotische en strak opgebouwde ‘Midnight Predator’. Een knipoog naar muzikale pioniers zit ook in de intro van ‘Heartthrob’ dat doet denken aan ‘Sheree’ van Suicide.
Twee platen dus die een bloederig offer brengen in de tempel van de Giallo disco. Haal het scheermesje maar tevoorschijn!