Silent Carnival is het project van de Siciliaan Marco Giambrone. Hij raakte eerder al ietwat bekend door zijn werk in de bands Marlowe en Nazarin. In 2012 begon hij zijn eigen project Silent Carnival, waarmee hij zijn veelzijdigheid als fotograaf en schilder naar muziek wil vertalen. Inmiddels is hij toe aan zijn derde album. Geen Carla Bozulich te bespeuren deze keer. Wel kon hij opnieuw rekenen op Alfonso De Marco (ook Marlowe) en Caterina Fede, die het muzikale pad van Silent Carnival al van in het begin mee volgen. De overige muzikanten wisselen nogal. Deze keer zijn dat Andrea Serrapiglio, Luca Serrapiglio, Stefano De Ponti en Luca Swanz Andriolo. Hun rol blijkt uiteindelijk zeer bescheiden te zijn. Drie van de vier mogen mee spelen op één nummer. Alleen Serrapiglio is te horen op twee nummers. Daardoor blijft de muziek op ‘Somewhere’ behoorlijk honkvast aan het eerder uitgezette dark folkparcours. Het titelnummer schurkt aan bij een sacrale sfeer, die verder op de plaat ook geregeld opduikt. Nochtans zijn de onderwerpen van de liedjes haat, frustratie en wereldse zaken die voor een persoonlijke neergang zorgen. Waar Giambrone voorheen zijn nummers vooral in drones drenkte, kiest hij er alsmaar meer voor om de akoestische instrumenten de bovenhand te laten nemen. Het bezwerende van de liedjes wordt er alleen maar sterker mee in de verf gezet. ‘Innocence’ is daar een mooi voorbeeld van, met een teneur die over zonde gaat waar geen absolutie voor wordt toegekend, terecht of niet. Singer-song zoals het hoort, avontuurlijk en recht uit het hart en voor de raap.