Deze band draait intussen al bijna dertig jaar mee, heeft een twaalftal platen op hun conto, die variëren van matig tot heel ferm en waarvan wij graag ‘Prairie School Freakout’ (1988) nog zijn rondjes laten draaien. Op deze nieuwe krijgen kernleden Rick Rizzo, Janet Beveridge Bean, Mark Greenberg en Douglas McCombs het gezelschap van James Elkington (Brokeback, Tweedy) als tweede gitarist. Eleventh Dream Day grossierde altijd al in recht-toe-recht-aan indierock, met de kantjes er vooral niet afgereden. Melodieus maar ook rauw. Neil Young is hoorbaar een invloed op het gitaargeluid en de wisselende zang tussen Rick Rizzo en drumster Janet Beveridge Bean gaf de muziek vroeger al een cachet en doet dat hier weer. Lang geleden dat wij nog zo blij waren met een opener: ‘Vanishing Point’ is gezegend met een knoert van een rockgroove en wij denken dat we Janet Beveridge Bean nog nooit zo urgent hebben horen zingen. Het is een song die zonder schaamrood op de wangen op een plaat van Dead Moon zou kunnen. De titelsong is een punkrocker met een meebrulrefrein, maar belangrijker: het werkt. ‘Cheap Gasoline’ daarentegen herinnert aan het indiegeluid uit de gouden jaren 1980-1990, compleet met slimme structuurwisselingen en gitaarerupties waar Sonic Youth grote sier mee maakte, en meteen ook een bewijs dat de komst van Elkington een grote surplus is op het geluid en de dynamiek van de band. Iets wat zich doorheen de ganse plaat manifesteert. Hij beheerst een heel divers spel en kan zowel open als gruizig klinken en zijn samenspel met Rizzo klinkt heel gebalanceerd. Dat het ook wel eens mellow mag klinken hoor je in ‘The Unknowing’ of ‘Deep Lakes’, met samenzang van Rizzo en Bean en waarin de band wat als Black Mountain klinkt. Zonder twijfel één van hun beste platen!