Met Chris Cutler op drums, John Greaves op bas en Geoff Leigh met blaasinstrumenten/elektronica en als zanger, heb je gelijk een paar zwaargewichten uit de Britse experimentele rock te pakken. Alle drie speelden ze korter of langer in het ooit door Fred Frith en Tim Hodgkinson in 1968 opgerichte Henry Cow, dat generaties muzikanten heeft beïnvloed met tegendraadse en vernieuwende rock, jazz en improvisatie. The Artaud Beats is in alles een voortzetting van die cultband, aangevuld met een grote rol voor het pianospel van Yumi Hara Cawkwell, die met zware, jazzy akkoorden een vruchtbare bodem legt. Eigenlijk zijn alle muzikanten dienend naar elkaar toe, maar neemt ieder voor zich ook ruim de tijd om te excelleren op het eigen instrument. Noise-achtige improvisaties wisselen af met tracks die iets van de structuur van een liedje hebben, waarin een verteller zijn verhaal kwijt kan, hemelse samenzang opklinkt, en de saxofoon zinnelijk, scherp en lyrisch uithaalt. Dat zingzeggen mag dan wat gedateerd overkomen, voor de rest vertelt The Artaud Beats nog steeds prachtige en spannende verhalen.