Twintig jaar actief, zeven albums, een resem ep’s, compilatiebijdragen en samenwerkingen met onder meer Swans, Neurosis en Sol Invictus is wat het dameskwartet Amber Asylum tot nu toe heeft gepresteerd. Ter ere van die twintig jaar, waarin de groep verschillende muzikale wegen verkende, komt een gelimiteerde box op de markt, ‘Anthology’. Twaalf cd’s en een uitgebreid boek, met alle nummers die de vier ooit maakten en een zeer uitgebreide annotatie van de muziek en de evolutie van de groep. Voor minder kapitaalkrachtigen of mensen die een en ander al in huis hebben, is er tevens ook een volledig nieuwe plaat, ‘Sin Eater’, de eerste in zes jaar. Die rustpauze leidt niet alleen een nieuw muzikaal pad in. Amber Asylum heeft nood aan verpozing, aan rust en giet daarom de acht nieuwe nummers in een heel modern klassiek aandoend kleedje. Van de vroegere experimenten met drum-‘n-bass is niets meer te merken. Uiteraard blijft het kwartet zijn postrockroots trouw, maar doet dat vooral in de opbouw van de nummers en minder wat de muzikale uitvoering betreft. Strijkers en engelenstemmen domineren namelijk de plaat, waarop maar sporadisch een kleine postrockuitbarsting is waar te nemen. Het is tevens een conceptueel album, dat handelt over het zogenoemde ‘Sin Eating’, het nuttigen van een rituele maaltijd bij een overlijden, een corpse cake. Het debuut voor hun nieuwe label Prophecy is er meteen eentje dat de concurrentie binnen de stal, met onder meer Alcest, Nucleus Torn en Les Discrets naar de kroon steekt. Waar de meeste van de platen op het label wel een of ander storend element bevatten die de luisterervaring net iets hinderen, is dat bij Amber Asylum absoluut niet het geval. Dit is heerlijke, sacraal aandoende postklassiekrock die alle gelijkaardige bands een neus zet.