Als men mij een plaat aanreikt waar het predicaat ‘improvisatie’ prominent op prijkt, word ik altijd een beetje schichtig. Vaak ontgaat me de meerwaarde van muziek-van-het-moment, en, problematischer in mijn geval, is er immer het gevaar dat er “iets” met jazz aan de gang is. Bálint Szabó en Márton Kristóf, de mannen achter 12z, zijn twee Hongaren die in de pers-blurb geafficheerd worden als ‘pure improvisatoren’ – maar van jazz is er hier in het geheel geen sprake. En eerlijk gezegd ben ik benieuwd wat en hoe er precies geïmproviseerd werd. ‘Trembling Air’ lijkt helemaal opgebouwd uit samples en klanken uit alle windstreken, teruggesneden, vertraagd, bewerkt tot ze abstract genoeg waren om niet meer herkenbaar te zijn. Daarmee bouwen de heren intrigerende ritmische tracks die door de vele geluiden soms chaotisch lijken, maar klinken alsof ze nauwgezet in elkaar zijn gezet. Daarbij worden de meeste tracks bij elkaar gehouden door een strakke beat, en duiken er zo nu en dan terloopse melodieën uit de mix op. Sommige nummers hangen aaneen van idiote geluiden en lijken vooral lol met zichzelf te hebben, waarna de plaat opeens omslaat naar donkere spanning of vervreemdende elektroakoestiek. Leuk wanneer je van Sculpture, Bernhard Loibner en The Durian Brothers houdt. Uit op Nicholas Jaars Other People label.