Rave is dood, lang leve rave! Het Gentse Raveyards organiseert ze tegenwoordig gewoon zelf. In grotten, kerken en op andere niet voor de hand liggende locaties. Zorgde er wel voor dat de band, onder leiding van Francois De Meyer en Stefan Bracke sinds de oprichting in 2013 niet echt veel materiaal uitbracht. Er verschenen een handvol nummers op Soundcloud en, voorzien van fraaie videos, op Vimeo. Een jaar geleden was er een eerste ep zonder titel. Nu is er mini-album ’KYEM’ dat zowel digitaal als op dubbel-vinyl verschijnt. Raveyards laat er het donkere aan bands als Young Gods, Nine Inch Nails en Nitzer Ebb refererende geluid voor een groot deel achter zich en laat het tempo dalen tot rond de 120 bpm. Zelf noemt de band de nieuwe stijl shamanic post-desert rock. De band schurkt daarmee dicht tegen andere post-rave of future garage artiesten als Andy Stott, Burial, The Acid en Ital Tek aan. Al blijven de invloeden uit industrial en new wave wel op de achtergrond hoorbaar. Zorgt ervoor dat Raveyards beduidend anders klinkt: donkerder, minder navelstaarderig en rauwer. Dat is fraai hoorbaar in ‘Chicago’ waarin new wave, vroege rave en een scheutje grunge bij elkaar komen. Afsluiter ’22’ is nog zo’n heerlijk voorbeeld: vertragende beats en synthesizers in slow motion zorgen er voor een introverte en toch uitgelaten sfeer. Alsof Andy Stott een nummer maakt met Nathan Fake. Zelf noemt Raveyards het in een prachtige hoes van kunstenaar Thomas Lerooy gestoken ’KYEM’ geen officieel debuut, maar gewoon een release zoals alle eerdere. Jammer, dit was anders een veelbelovend debuut geweest.