De Belgische componist en pianist Wim Mertens maakte in 1982 faam met Soft Verdict, een groep waarmee hij een weemoedige, elegante draai gaf aan minimal music. Hij heeft sindsdien bepaald niet stilgezeten met meer dan veertig titels op zijn naam. Zijn meest recente album ‘What Are We, Locks, To Do?’ is volgens Mertens’ website deel twee van een drieluik, ‘Cran Aux Oeufs’. Terwijl deel een ‘Charaktersketch’ de veranderende culturele en economische rol van Midden-Europa in 2015 als thema heet te hebben, zou dit deel gaan over het Egypte uit de derde eeuw voor het begin van onze jaartelling. In die tijd zou koningin Berenice II haar haardos geofferd hebben aan Aphrodite in ruil voor de veilige terugkeer van haar echtgenoot, uithuizig vanwege een oorlog in Syrië. Volgens het verhaal verdween het haar uit de tempel en zou het een plaats tussen de sterren gekregen hebben. Dat verklaart in ieder geval de afbeelding op het omslag en (tot op zekere hoogte) de titel van dit album. Maar uit niets blijkt een verband tussen deel een en twee van het drieluik. ‘Charaktersketch’, uitgevoerd door een kamerensemble, lijkt grotendeels terug te grijpen op de muziek uit Mertens’ begintijd, die sterk herinnerde aan de vroege muziek van Michael Nyman. In deel twee hoor je uitsluitend Mertens zelf, op piano en als zanger. Grootste struikelblok is zijn stem: hoog, kelig en geknepen. Het verband tussen het onderwerp en de teksten zul je ook tevergeefs zoeken. Aan de woorden is geen touw vast te knopen. Pretentieuze flauwekul, met slecht verteerbare vocalen. En ‘Cran Aux Oeufs’? Meer dan een stukje strand met die naam tussen Calais en Boulogne-sur-Mer heb ik niet kunnen vinden. Hoe diepzinnig het allemaal is, blijft onduidelijk.