Lárus Sigurðsson is gitarist bij Stafrænn Hákon, een helft van Calder, en maakt solo wat we gemakshalve ‘IJslandse postrock’ zullen noemen. We zijn bang dat dat genoeg zegt, niet omdat er iets mis mee is, zeker niet, maar wel omdat het redelijk formularisch is. ‘Met strijkers’, hadden we er nog aan toe kunnen voegen. En zelfgemaakte instrumenten, naar het schijnt (al hebben we niets gehoord waarvan we “wat is dat nou?” dachten). Treurige, trage nummers voor akoestische gitaar, stem – meer voor de textuur dan de tekst – en cello. Af en toe een verstilde piano met veel galm, en een bescheiden maar sfeerversterkende rol voor elektronica en effecten. Niets nieuws onder het noorderlicht dus, maar iedereen die zijn melancholie graag ten ruste legt bij artiestem als Daniel Bjarnason, Jóhann Jóhannsson, Ólafur Arnalds en Valgeir Sigurðsson kan prima bij Lárus Sigurðsson terecht.