De elektronische ondergrond bevat een pompafdeling die nooit stil zal vallen. In het tiende levensjaar is dit Belgische duo wat opgeschoven van synthpop en IDM naar de zwaardere beatindustrie die wordt gedomineerd door labels als Ant-Zen en Hands. De repetitieve en instrumentele elektronica wordt overgoten met industrieel gedreun en het gesis van een machine die dringend wat stoom moet aflaten, terwijl gebroken techno-beats onze zak met knoken richting dansvloer jagen. ‘Let’s Rock’ is dus geen cd-album waar je eens rustig voor gaat zitten om in zijn totaliteit te beluisteren. Eerder een toolkit, waar je doelgericht één onderdeel uitkiest om geschoren kopjes op een betonnen dansvloer vijf minuten robotachtig op een neer te laten bewegen. Je hoeft niet teveel moeite te doen om de nummers uit elkaar te houden, want sommige zijn onderling inwisselbaar. Denk Sonar na vier dosissen valium, Converter of Asche, en vele anderen. Van een albumtitel als ‘Let’s Rock’ raken we op voorhand in een neerslachtige stemming, zelfs als hij ironisch bedoeld is, maar die frontale aanval op onze literaire smaak wordt toch een klein beetje goedgemaakt door tracktitels als ‘Man Makes Crying Man’ en ‘Woman With Memory Of A Doll’.