Het borrelt in de Belgische ondergrond, deel zoveel ondertussen. De afgelopen jaren mocht ik hier al vaker de loftrompet bovenhalen voor Belgische bands die meer dan degelijke platen afleverden. En dat was voor alle duidelijkheid geen vorm van misplaatst chauvinisme, maar wel gemeend enthousiasme. Om één of andere duistere reden dringen veel van deze bands niet door naar de mainstream media. Hopelijk is dat voor dit duo wel het geval. Net als op voorganger ‘Tidal Motions’ speelt het tweetal hier met spookachtige sferen, diepgang en mysterie. En elk spelen ze hun rol. De donkere stem van Annelies Van Dinter kronkelt zich rond de muzikale collages die geluidskunstenaar Jochem Baelus weeft. Het resultaat is een plaat die nog dieper, nog mysterieuzer is dan die voorganger. Dit is gewoon een plaat die smeekt om een internationale doorbraak, dit is muziek die zich kan meten met de klassieker van Beth Gibbons & Rustin Man. Dit is van het niveau van de sfeervolle duisternis van Beach House. Als we dan toch eerlijk zijn, dit is gewoon pakken beter en spannender dan die hun laatste werk. Klasseplaat.