De groep die ons zo krachtig conceptueel inpakte met voorganger ‘Ütopiya?’ (2015), maakt aan dit album niet veel wervende woorden vuil. Een verzameling liveopnames van 2012 tot heden, en zogenaamde b-kantjes. Punt. De verpakking straalt wel een vermoeden van rijkdom uit: goudkleurig vinyl in een (alweer) adembenemende hoes. Met een huurlingenleger van zes talenten heb je een breed muzikaal bereik, en de tweekoppige Parijse stormvogels buiten dit maximaal uit door hun tracks in ontelbare genre-overschrijdende laagjes op te bouwen. Soundtrackachtige sfeermuziek met een gevarieerd gamma blaasinstrumenten, krijgt het gezelschap van Moogsynthesizers, stemsamples, gitaren, orgels, percussie en veldopnames. Eerder schreven we al dat de muziek van Oiseaux-Tempête een vervreemdend reisgevoel oproept, en deze lijn wordt opnieuw thematisch doorgetrokken. Dit is melancholische begeleidingsmuziek voor thuislozen, bannelingen, eenzame revolutionairen, en andere verschoppelingen. ‘No Go(l)d No Master’. Maar ook wanneer het hoofd gebogen is, blijft de vuist gebald: de beschuldigende gastvocalen van G.W. Sok (The Ex) op ‘The Strangest Creature On Earth’, hebben Bijbelse allures. Wie mordicus deze muziek in een hokje wil stoppen, eindigt met onzinnige termen als industriële atmosferische jazz, of breekt zijn tong over zevenenzeventig verschillende ambientvarianten. Wij trappen niet in de val: het volstaat te noteren dat zelfs de keukenafval van deze eigenzinnige groep viersterrenkost is. Macht en roem waren slechts twee nevenargumenten, maar eigenlijk zijn we ooit muziekrecensent geworden in de hoop om obscure fantastische albums te ontdekken, en deze parels te delen met de zwijnen die ons lezen. Zou dat moment nu (eindelijk) aangebroken zijn?