De Noor Thomas Strønen is een drummer van de zachte hand. Het is dan ook geen wonder dat hij een onderkomen heeft gevonden bij het bespiegelende Duitse label ECM. Dat heeft binnen uiterst kort tijdsbestek twee cd’s met zijn muziek uitgebracht, ‘This Is Not A Miracle’ van zijn duo Food met saxofonist Iain Ballamy (bijgestaan door Fennesz op gitaar en elektronica) en ‘Time Is A Blind Guide’ waarvoor hij een klein ensemble om zich heen verzameld heeft. De cd’s verschillen niet sterk qua sfeer. Alles ademt weidsheid, een pastorale rust. Melodie staat voorop. Melancholie komt daar onmiddellijk achteraan. Strønen heeft zelf ook een weemoedige hand van slaan. Virtuoze, oorverdovende rondgangen over zijn drumkit hoef je bij hem niet te verwachten. Sterker nog, in een nummer als ‘Pipa’ op zijn ensemble-album is hij niet eens te horen. Door de grotere bezetting op ‘Time Is A Blind guide’ (met een pianist, viool, cello, contrabas en twee extra slagwerkers) is het klankenpalet uitgebreider dan op de Food-cd. Maar met name pianist Kit Downes laat zich net iets te graag verleiden tot een enigszins clichématig jazzidioom, waardoor de muziek in ‘I Don’t Wait For Anyone’ gaat aanmodderen, lijzig gaat klinken. Daarvan is bij Food geen sprake. Terwijl Fennesz zorgt voor een breekbare, maar constante ondergrond, zweven Strønen en Ballamy rond als twee reusachtige vogels op warme luchtstromingen die hen moeiteloos naar schitterende hoogten tillen. Het ensemble heeft momenten van grote schoonheid, maar het is in de compacte bezetting van Food dat de visie van Strønen voluit tot zijn recht komt.