Lyenns debuutplaat ‘The Jollity Of My Boon Companion’ dateert alweer van een dikke zeven jaar geleden. Sindsdien was er nog wel de ‘Vowels Fade First’ ep, maar daarna bleef het stil. Nu, wat heet stil, als Fred Jacques niet met Dans Dans show per show een publiek stond op te bouwen, was hij wel zijn solide basskills aan het demonstreren aan de zijde van Mark Lanegan. Maar het werd hoog tijd dat Jacques nog eens een keer liet zien dat hij niet alleen een prima bassist is, maar ook een songschrijver-pur-sang. De sterrencast van ‘The Jollity’ tekent ook nu weer aanwezig – Lyenn vervoegde Shazad Ismaily in diens huidige woonplaats IJsland, en Marc Ribot speelde zijn gitaarpartijen in vanuit NYC. De rangen werden onder meer vervoegd door Gyda Valtysdottir (cello en zang, Mùm).’Slow Healer’ dus, omdat Jacques op toer slechts mondjesmaat herstelde van een appendicitis, maar ook omdat er op elke track van de plaat wel een wonde diende gedept, niet in het minst het verlies van Jacques’ moeder en stiefvader. Het mag een wonder heten hoeveel schoonheid Jacques uit al die ellende heeft weten puren. Te beginnen met de beheerste opener ‘In Reveries’, of het impressionistische ‘Keep It Still’, met die heerlijk krakende synths. Het is overigens altijd nacht, op ‘Slow Healer, en het tempo is nooit minder dan down maar toch is de sfeer niet helemààl inktzwart. Alsof Lyenn ook wel beseft dat hij zijn portie tegenslag nu wel achter de rug heeft. Zo priemen er een paar dunne maar felle stralen licht binnen in de pianoballade ‘Show Me The Way’. Een paar noten, een simpele melodie en de engelenzang van Valtysdottir: het is genoeg om diep in je ziel te kerven. We hopen van harte dat ‘Slow Healer’ een doorbraakplaat mag worden. En ook wel dat de opvolger niet weer eens zeven jaar op zich laat wachten.