Het lijkt contradictorisch om in de duistere soundtracks van Kreng een mooie zelf-bevruchtende bloem te zoeken, maar ons hoef je allang niet meer te overtuigen dat een rottend karkas de ideale meststof is. Als acteur en componist bij theatergezelschap Abattoir Fermé balanceert Pepijn Caudron graag op dit soort grenzen. Moderne rituelen, die de vervreemde mens weer in contact moeten brengen met de Natuur. En vanzelfsprekend dient hiervoor een prijs betaald te worden: agressie wordt ondergaan, angst wordt diep in de ogen gekeken, en offers worden gebracht. Een danser in de choreografie van Kevin Trappeniers lijkt ingestort aan de binnenzijde van de mooie uitklapbare hoes. Met deze inspiratie zou je ook een verpletterend luide noiseplaat kunnen maken, maar Kreng kiest slim voor het andere uiterste. De titelloze composities voor deze dansvoorstelling ademen ingetogenheid, en doorheen de melodieuze drones spoken echte instrumenten. Vooral de krachtige finale, waar schaarse pianoklanken het opnemen tegen hartslagdrums, is een voltreffer. En als het openingsnummer toch in geweld uitbarst, is het kortstondig en gecontroleerd. Deze eigenzinnigheid vinden we ook terug in de prachtige manier waarop ‘Selfed’ door Trappeniers werd vormgegeven. Een gelimiteerde (498 exemplaren) dubbele 10inch op respectievelijk blauw en rood transparant vinyl, met een toets zwarte inkt, die door de plaat spiraalt als een bloeddruppel in een glas water. Op de vierde plaatkant vinden we geen muziek, maar een ets met alle technische informatie. ‘Selfed’ hoort tot de hoogtepunten in de Substantia Innominata reeks, en heeft de absolute goedkeuring van zelf-bevruchtende distel (pv)!