Kraakheldere elektronica, klassieke muziek en kekke filmscores worden door Teruyuki Nobuchika uit Kyoto/Tokio moeiteloos verweven tot een verfijnd, verstild en verrassend geheel. ‘Still Air’ is zijn derde album, dat een plek vond op Oktaf, het label van gelijkgestemde ziel Marsen Jules. Geen Schole en Plop meer dus, maar een degelijke Duitse platenmaatschappij waar een van de meest gelauwerde minimalisten van dit moment de scepter zwaait. Minimal en ambient ook bij Nobuchika, dat zal niet verbazen, maar dan wat zwieriger, luchtiger, korter van stof en meer space-achtig. Op het meditatieve af zelfs, gevangen in een grappige titel als ‘Lost In Meditation’. Zijn achtergrond als componist van vooral films, documentaires en dramaseries voor televisie komt bij iedere noot van ‘Still Air’ voorbij, dus als luisteraar kan je makkelijk meegesleept worden door de sonische filmdecors heen. Nergens duurt het langer dan vijf minuten, ook wel eens fijn en meer afwisselend, en verrassend genoeg toch net zo effectief als bij de wat langer van stof zijnde collega’s.