De Noorse groep Asamisimasa heeft een speciale band met de Britse componist Laurence Crane. Het ensemble, bestaande uit Ellen Ugelvik (keyboards), Kristine Tjøgersen (klarinetten), Tanja Orning (cello), Anders Førisdal (gitaren) en Håkon Stene (drums en percussie) heeft bijvoorbeeld ‘John White In Berlin’ vast op het repertoire en Crane schreef ‘Sound Of Horse’ speciaal voor Asamisimasa. Beide composities staan op de cd die het ensemble nu geheel aan composities van Crane wijdt. Het aardige van deze cd is dat het stukken uit verschillende perioden samenbrengt, van ‘Riis’ uit 1996 tot ‘Sound Of Horse’ uit 2009. Cranes composities zijn tamelijk minimalistisch, maar denk niet meteen aan Steve Reich of Michael Nyman. Het prachtige ‘John White In Berlin’ bestaat uit een beperkt aantal akkoorden op piano, met grote intervallen gespeeld, continu ruisende bekkens, lange, trage cellostreken en op de achtergrond een zachte drone. Winter, lijkt het wel. Crane componeert met sober, basaal materiaal en minimale veranderingen in het verloop. ‘Riis´ bestaat voornamelijk uit verschillende keyboard-drones, die afwisselen en zich herhalen. Het lijkt zwaarmoedig, maar er is ook – al even ingetogen – humor. In het drieluik ´Events´ zingt een vrouwenstem lijstjes, afkomstig uit The Guardian: leeftijden van bekende personen, wisselkoersen en weersomstandigheden op verschillende Britse locaties. Het doet me denken aan de absurdistische opsommingen als structurerend element in de korte films van Peter Greenaway. Rare jongens, die Britten. De gezongen lijstjes krijgen wederom minimale, sobere begeleiding van een of twee instrumenten. De zevendelige suite ‘Sound Of Horse’ bestaat grotendeels uit korte frasen die worden herhaald en die instrumenten van elkaar overnemen. Echter, hier klinkt ook intensiteit, bijna agressie door. Fel gitaarspel en dwingende drums onderbreken geregeld de korte melodielijnen van blazer en strijker; de strijkstok laat de snaren soms snerpen. Heel fraai werk, van Crane én Asamisimasa.