‘Parcel’ is het eerste echte solo album van Melanie Velarde, een geluidskunstenaar die zich bezig houdt met spelen in experimentele bands, exposeren in kunstgaleries en het maken van veldopnamen. ‘Parcel’ is geheel doortrokken van synthesizergeluid, dat in vele variaties voorbij vliedt. Alles stroomt, dartelt, bruist en rolt over elkaar heen, in aantrekkelijke elektronische volzinnen en nauwkeurig aangebrachte lagen. De achtergrond is vaak vakkundig en subtiel dichtgesmeerd waardoor een zweverig effect ontstaat, dat hier en daar zelfs dicht langs de grens van zoetsappigheid scheert. Maar de verfijnde riedeltjes die ze daarover uitstrooit maken veel goed, een mooi weefwerk opzetten kan ze als geen ander. Bij een paar tracks ontspoort het geluid, als die grondlaag weg is gelaten of er teveel op een ritme geleund wordt. Voor blikken ritmes is Velarde duidelijk niet bang, en vaak komt ze er mee weg doordat ze vakkundig en liefdevol ingebed worden in het geheel. Het gaat dan richting synthpop, maar dat wordt het nooit, al zou je je kunnen voorstellen dat zoiets ooit nog eens een keer gaat gebeuren. Voorlopig is het prachtige ambient met een stevige dot minimal, spacepop, kraut en psychedelica.