Performance kunst, klassieke muziek, avant-garde, choreografie, soundtracks voor prestigieuze reclamefilms, theater, spoken word, cinema en politiek (activisme) ontmoeten elkaar naadloos bij Winter Family, een eigenzinnig Israëlisch/Frans duo dat bestaat uit multi-instrumentalisten Ruth Rosenthal en Xavier Klaine. Het tweetal pendelt tussen Parijs, Brooklyn en Tel-Aviv. Ze brachten eerder al werk uit op Sub Rosa, Alt.Vinyl en Dis Voir. Wat ze maken, omschrijven ze zelf als ‘doom swing’, ‘funeral pop’ en soms zelfs als ‘weird wave’. Dat is zo gek niet want ook op hun zesde album ‘South From Here’ sijpelt er meer dan sporadisch een variant van donkere mimimal wave door de composities. De strakke ritmes van oude drummachines uit de jaren 1980 en schurende analoge synth- en harmoniumgeluiden plaatsen Winter Family in het new wave-segment waar Suicide haasje over doet met de drones van Troum, zoals bijvoorbeeld in het pompende ‘Yallah’. Het is donker, maar tegelijkertijd ook fris. Veel vergelijkingen met andere artiesten vallen er namelijk niet te maken. De rokerige, schrapende, krakende stem van Rosenthal – die doet denken aan Nico of Johnette Napolitano van Concrete Blonde – verplaatst de sound van Winter Family op andere momenten naar een sleazy nachtclub in een achterafsteegje. Hier wordt die swing, pop of wave getransformeerd in iets diffuus dat neigt naar cabaret. Minder toegankelijk wordt het wanneer Rosenthal aan het declameren gaat zoals in het bezwerende ‘No World’; echt zingen doet ze namelijk niet. Toch is het niet altijd serieus of zwaarmoedig: het speelse ‘Spring Roll’ paart vrolijkheid aan gekte; en tijdens ‘Miss Bonaventure’ wanen we ons op een kermis van Hiëronymus Bosch. Winter Family laat zich niet begrenzen en precies in de afwezigheid van beperkingen toont het duo zich meesters in hun onnavolgbare ding.