De Gentse heren van Radio Martiko zijn befaamd van hun vintage deejaysets met originele oriëntaalse, Latino en Afrikaanse singles en als verkopers van speciaal vinyl op platenbeurzen. Sinds 2015 is ook het label met dezelfde naam ontstaan en hebben ze al een drietal gelimiteerde singles uitgegeven, van Belgische rock tot Latino twist en boogaloo. Nu zijn ze eindelijk ook begonnen met langspelers uit te brengen. De aftrap wordt gegeven door een trilogie van de Marokkaanse componist Abdou El Omari met zijn ‘Nuits De’-serie. Over El Omari kunnen we vertellen dat hij de orgelkoning was in Casablanca en één van de pioniers die in de jaren 1970 Marokkaanse muziek durfde te mengen met moderne elektronische technieken. Helaas is hij in 2010 overleden, zijn muzikale legende achterlatend. Bij Radio Martiko waren ze al jaren fan van deze platen en samen met Disques Gam konden ze tot een faire deal komen. ‘Nuits D’Eté’ is het eerste deel van de trilogie en gevolgd door ‘Nuits D’Eté Avec Naimah Samih’. Het derde deel, ‘Nuits De Printemps’, wordt later dit jaar verwacht. Mooi om te weten: de sessies werden door El Omari opgenomen in Nederlandse studio’s. Beide platen grossieren in psychedelische oriëntaalse sferen opgebouwd met elektrisch orgel en gitaar. Opener ‘Rajaat Laayoun’ is daar het perfecte voorbeeld van en in ‘Afrah El Maghreb’ wordt in het Arabisch gezonden op de klappende ritmes van de krakebs handijzers. ‘Hind’ is een mooie mysterieuze compositie, sensueel als de mooie vrouw waar het voor geschreven is. ‘MawanAid’ is een koddige en dolle compositie met snelle ritmes, orgeluithalen en traditionele vrouwenkreten, alsof het een Marokkaanse bruiloft betreft met teveel thee. ‘Zifaf Filfada’ en ‘Fatine’ eindigen de plaat in sterke instrumentele sferen. Het tweede deel ‘Nuits D’Eté Avec Naimah Samih’ volgt hetzelfde recept, maar dan met toevoeging van zangeres Naimah Samih, nu nog altijd een gerespecteerde diva en bekend van een grote hit tijdens de jaren 1970 die de hele Arabische wereld rondging. De klassieke opener ‘Rmani Rih’ drijft op het elektrische orgel van El Omari, aangevuld door viool en de diep jammerende stem van Samih zoals ook in de lange en melancholische rai song ‘Twahachna Klamak’. ‘Raksatoun Fillail’ neigt meer naar de psychedelische surfrock op een skaritme; en’Musika Munreal’ is een elegante schuifelaar. ‘Khallani Ghriba’ is een klassieke chaabi-song en ‘Zifaf Filfada’ sluit de plaat af met orgelspel en traditionele kreten. Bezwerend en mysterieus, deze onverwachte composities uit de Marokkaanse archieven.