Freejazzlegende Charles Gayle blijft tot de verbeelding spreken, en daar zijn redenen voor. Er is natuurlijk die merkwaardige levensloop en het feit dat hij pas vanaf de late jaren tachtig op het voorplan trad met een handvol fenomenale platen die leken te suggereren dat de twee decennia ervoor nooit hadden plaatsgevonden. Er is ook dat verdeling zaaiende alter ego Streets The Clown, waarmee hij in het verleden ophef veroorzaakte (met wat eigenaardige, ultra-conservatieve rants). En je blijft ‘m terugzien in de meest uiteenlopende omstandigheden. Een paar jaar geleden stond hij nog te spelen met zowat de beste ritmesectie ter wereld (William Parker en Hamid Drake), maar sinds hij in 2012 uitgenodigd werd door het Citadelic Festival van Rogé Verstraete, is hij ook in Gent een graag geziene gast. Het leidde meteen ook tot een trio met drummer Giovani Barcella en bassist Manolo Cabras, dat intussen al tekende voor een resem indrukwekkende optredens, maar nog niet voor opnames. Daar komt verandering in met ‘Live In Belgium’, dat in 2015 opgenomen werd in Brussel en Brugge. Opvallend: het blijft met zeven stukken en een totale speelduur van zo’n drie kwartier allemaal erg verteerbaar. Misschien ook maar goed, want je krijgt bij Gayle meestal wel heel wat informatie voor de kiezen. Vrije tracks als ‘Chiaro Sguardo’ en ‘Da Piccola Taglia’ zijn klassieke, vrij wentelende muziek, met een tumultueuze weerbarstigheid en een toon die ondanks ‘s mans gevorderde leeftijd nog altijd door merg en been gaat. Daarnaast zijn er een paar stukken die voor extra afwisseling zorgen. Zo spelt Gayle een straf potje piano in het heftige ‘Dimmi’ en is ‘Sempre’ een knappe solomoment van Cabras. En als ‘Tears’ een vage verwant is van Colemans ‘Lonely Woman’, dan is het zwalpende ‘Steps’ een overduidelijke ode aan/variatie op John Coltranes ‘Giant Steps’. De totaalsom maakt van ‘Live In Belgium’ een gevarieerde en consistente plaat van een trio dat de vlam met verve brandend houdt.