Het uit Kopenhagen, Denemarken afkomstige kwartet LLNN debuteerde vorig jaar met het album ‘Loss’ op Pelagic (zie GC#135). Fans van Neurosis, Cult Of Luna en bovenal Isis konden niet op hun debuut heen, al klonk dat niet altijd even origineel, zeker vegeleken met de grote voorbeelden waar Christian Bonnesen (gitaar / zang), Rasmus G Sejersen (drums), Ketil Sejersen (synths) en Jakob Sture Winnem Larsen (bas) zo naar opkijken. Alle vier hebben ze een verleden in het hardcorepunk en crustwereldje, wat beter doorschemert op het zes nummers tellende ‘Marks’, dat ze kort na de oprichting van de band, ook in 2016, in eigen beheer uitbrachten. Die zes nummers zijn nu terug te vinden op de split met Wovoka. De invloed van een band als Converge, waarmee LLNN zich zo graag vergelijkt, is hier iets duidelijker, al is die niet prominent. Fans van om het even welke eerder genoemde band dient LLNN zeker eens te proberen. Wie nog geen fan is van eerder genoemden, kan die beter eerst proberen. Wovoka, uit de omgeving van Los Angeles, debuteerde in 2015 met het album ‘Saros’ (Battleground), en kroop nadien terug in zijn eigen diepe krochten van sludge en postmetal. Na een winterslaapje van twee jaar kruipt het viertal opnieuw in de studio voor een nog epischer stuk dan ze eerder op ‘Saros’ brachten. Net geen achttien minuten neemt Wovoka de tijd om zijn snoeiharde riffs op de luisteraar los te laten. Ze hebben het over angst en verlies, onderwerpen die wel meer opduiken in het sludgegenre. De band zet een krachtig geluid neer, poogt het tempo traag te houden en de ideeën tot de essentie terug te brengen, maar niets weet ons te weerhouden van de mening dat Wovoka net als LLNN tot de middenmoot behoort die eerder genoemde grootheden naar de kroon willen steken maar falen zoals de meesten. Degelijk dat wel, niets meer en niets minder.