Midori Takada, een Japanner uiteraard, is zowel componist als percussionist. Zij is vooral bekend geworden als het percussieve brein achter het Mkwaju Ensemble, dat zij leidde samen met Yoji Sadanari. In 1981 brachten ze twee albums uit, ‘Ki-Motion’ en ‘Mkwaju’. Joe Hisaishi en Hideki Matsutake maakten de groep volledig. Die laatste wordt ook beschouwd als het vierde, achter de schermen als computerprogrammeur, lid van Yellow Magic Orchestra. Afrikaanse ritmes en instrumenten worden er gecombineerd met synthesizermuziek, wat in sommige nummers tot een soort house avant la lettre resulteerde. Ze maakte daarna nog twee platen met het freejazzcombo Ton-Klami. Tussendoor maakte ze met het Mkwaju Ensemble ook twee albums, waarin Oost-Aziatische invloeden werden gecombineerd te combineren met jazz. Ze bracht onder haar eigen naam twee albums uit: ‘Through The Looking Glass’ in 1983 en ‘Tree Of Life’ in 1999. Het is dat debuut dat nu een heruitgave krijgt. Op de hoes prijkt een schilderij van de postimpressionist Henri Rousseau, wiens werk tijdens zijn leven al belachelijk werd gemaakt. De waardering voor zijn naïeve, ietwat kinderlijke maar geraffineerde schilderstijl kwam pas later. Die hoes past wonderwel bij de ietwat vreemde percussiemuziek van Midori Takada. Koebellen cimbalen, een Hammond, een piano, een flesje cola, marimba, een gong, tamtam, ocarina, houten belletjes, bongo’s en een vibrafoon vormen haar instrumentarium waarmee ze nogal ritualistische aandoende trancemuziek maakt. Dat is vooral het geval in de afsluiter ‘Catastrophe Σ’, een nummer dat in fel contrast staat met de dromerige opener ‘Mr. Henri Rousseau’s Dream’. Dit album mag dan al meer dan drie decennia oud zijn, het blijft verrassen en klinkt zeer hedendaags.