Americana komt tegenwoordig uit de hele wereld, en dus ook uit de Lage Landen. Toch zou je verwachten dat de in België woonachtige Amerikaan Matt Watts een welhaast geboren voorsprong heeft. Afkomst of niet, hij klinkt net wat soepeler dan menig andere singer-songwriter, maar helaas verschilt hij op andere vlakken niet bijster erg van de rest. Watts klinkt op vocaal vlak een beetje als een koorknaapversie van Bright Eyes en zingt vaak fluisterzacht. Zijn nummers drijven op atmosfeer en fraaie instrumentaties, maar het songmateriaal zelf is verder vrij gewoontjes. Alleen de fraaie countrypop van ‘Jolene’ en vooral ‘Many a Friend Too Kind’ – een geslaagd duet met Stef Kamil Carlens - springen er echt bovenuit. Het is niet toevallig dat dat ook de extravertere nummers zijn op een verder behoorlijk ingetogen album. Niet zo verlegen is de Nederlander Esk-Esque. Zichzelf begeleidend op elektrische gitaar zingt hij zich door vier bluesnummers. Dat doet hij op een wat theatrale manier die doet denken aan Tom Waits, al wordt diens niveau nooit bereikt. Fijn zijn de saxofoonbijdrages, die de liedjes soms dat beetje meer geven. Hoewel niet alles even sterk is, is het prettig luisteren naar deze poging om Amerika naar Nederland te halen.