2016 was een bewogen jaar voor Fabric. Hun succesvolle club moest haar deuren sluiten na twee drugsgerelateerde sterfgevallen. De sluiting leek definitief, mede doordat planontwikkelaars en politici graag een andere bestemming voor het pand zagen. De rechtszaak die zich ontspon, hield de gemoederen flink bezig, mede door de actie #savefabric, waarmee fondsen voor juridische bijstand werden ingezameld. Het leidde onder andere tot een 111 tracks tellende verzamelaar (als download of op elf cd’s) met nog onuitgebrachte tracks van artiesten die in Fabric optraden of met de club sympathiseerden. Zoals zo vaak met dit soort initiatieven is het resultaat sterk wisselend, met een deel vergeten restjes, haastklussen en ander materiaal dat een volwaardige release niet waard is, maar ook wel wat aangename verrassingen, zoals het emotionele ‘Procession’ van Guy Andrews, dat zijn album ‘Our Spaces’, dat eerder dit jaar op het Fabric-sublabel Houndstooth uitkwam, ten onrechte niet gehaald heeft. Machinedrum levert met ‘Strong’ een mooie hybride tussen moderne bass en klassieke drum-‘n-bass; een stuk subtieler dan de juke and grime van zijn recente album. Bepaald niet subtiel is de magistrale live-uitvoering van Paula Temples ‘You Cannot Kill a Soul By Killing the Body’ opgenomen tijdens Moogfest 2016. Adrian Sherwood en Rob Ellis leveren met ‘Retribution’ een vervolg op hun album ‘Late Night Endless’, waarop dubstep en dub tot een staalharde legering werden omgesmolten. Daarnaast bevat de bundel ook veel middelmatige deep house en minimal house, maar voor een tientje kan iedereen natuurlijk wel slagen. En het is voor het goede doel! Ook de mixreeks van Fabric is niet altijd consistent van kwaliteit, maar de laatste twee delen zijn puur goud. Na Scuba (#90) levert nu ook Nina Kraviz (#91) een verbluffende mix af met deels nieuw materiaal van haarzelf en bevriende artiesten als Woody McBride, Birk Brainwash en Biogen, en deels obscure titels uit de jaren 1990, toen de distributie van technovinyl nog een stuk kleinschaliger was - er was immers nog geen internet, geen webwinkels, blogs, Shazam. Je was aan de inkoper van de platenzaak overgeleverd voor je ontdekkingen. Dat de prachtige tracks van Bedouin Ascent, Species Of Fish en Mike Henke destijds aan je voorbij zijn gegaan, hoef je jezelf dus niet aan te rekenen. In de stijl van Richie Hawtins klassieke mixen rijgt Kraviz een groot aantal tracks aan elkaar tot een organisch geheel. Het slot is een heerlijk toetje, met het uiterst emotionele ‘Fate (As a Chasm)’ van het vergeten The Detroit Escalator Co. en de retro-ravetrack ‘Forkrave’ van user48736353001 alias AFX alias Richard D. James. Na twee ijzersterke delen - van Moodymann en Marcel Dettmann – valt de DJ-Kicks van Daniel Avery wat tegen. Hij legt de nadruk op langgerekte, hypnotiserende, soms bijna etherische deep house en techno van producers als Svreca, Artefakt en Ulwhednar, maar het is te veel van het goede en het steekt tegen de virtuositeit van Nina Kraviz gewoon ook wat bleek af.