Het vroeger uit Friesland en Groningen opererende maar nu Rotterdamse Bonne Aparte is terug, ontwaakt uit een winterslaap die een aanvang nam in 2008. Dan moet je als band natuurlijk helemaal opnieuw beginnen. En ervoor zorgen dat de nummers die je maakt, deel uitmaken van de tijd waarin je opnieuw deel wil uitmaken van een of andere scene. Een gimmick, genre of trucje dat in 2008 werkte, doet dat vandaag meestal niet. Toentertijd maakte de band een onder de radar gebleven langspeler waarop noiserock, hardcore en de gekte van bijvoorbeeld een Captain Beefheart met elkaar werden vermengd. Op het net geen tien minuten durende, zes nummers tellende ‘Scum Party’ geldt die mengvorm eigenlijk nog steeds. En net omdat het kwintet een stel genres met elkaar vermengt, die nog maar weinig aan kracht hebben ingeboet, lukt het met deze ep net zo goed als zoveel jaar geleden. Het klinkt allemaal een beetje dwars, met ritmes die net even anders klinken en met prijsbeest ‘Climbing’ is het eigenlijk best een prettig wederhoren. Self Defense Family is ook al zo’n vreemd collectief. Noiserock is net zo goed hun ding, gemengd met wat hardcore en postpunk. Patrick Kindlon, ook oprichter van noiserockband Drug Church, is een beetje de roerganger van een steeds van bezetting wisselende band. Dat komt omdat die altijd overal een beetje verspreid zitten, waardoor het voor SDF niet altijd even eenvoudig is om platen te maken. Toch slagen ze er geregeld in om een langspeler of een minialbum in elkaar te zetten. Kindlon’s stem klinkt heel erg Dischord, of neem gewoon Lungfish. Ook drie van de vier nummers op ‘Colicky’ zitten helemaal in die hoek. Alleen afsluiter ‘Brittany Murphy In 8 Mile’ onderscheidt zich, voornamelijk omdat het nummer langer duurt en meer plaats laat voor wat noiserocken zonder dat Kindlon het laken met zijn opdringerige stem het laken helemaal naar zich toe trekt.