Een drieluik van Sahel Sounds, dat voorspelt altijd veel goeds. Te beginnen met Amanar, de groep uit het noorden van Mali, geleid door de gedegen frontman Ahmed Ag Kaedi. ‘Tumastin’ is de tweede plaat van de groep na ‘Alghafiat’. Die plaat werd toen opgenomen tijdens de Toeareg revolutie en de band moest kort daarna in ballingschap voor hun eigen veiligheid. Na een korte tweede revolutie en de oorlog tegen de islamisten is het nu voor het eerst in jaren een pak rustiger in de regio. Toch is de band nog altijd in ballingschap, maar dat weerhoudt ze er niet van hun positieve boodschap van hoop, verandering en nostalgie te verkondigen. Met aan de basis altijd de gitaar in originele Toearegstijl. De songs zijn misschien wat minder puur door (iets te) goed studiowerk en technieken die soms meer richting gelikte blues dan rauwe woestijnblues gaan. Toch nog genoeg te ontdekken met een aantal songs die er boven uit springen zoals ‘Tumastin’, ‘At Oui Tass’, ‘Akalin’ en ‘Sin Orane’. De echte ontdekking zal eerder gemaakt worden met twee jonge Nigerese vrouwen, Fatou Seidi Ghali & Alamnou Akrouni die beter bekend staan als Les Filles De Illighadad. Hun debuutplaat is een en al puurheid. Met gitaar en stem fingerpicken en zingen ze samen een weg door de zandduinen, als een zachte bries in de oren. Alle songs zijn warm en ingetogen, waar het gitaarspel vaak iets sterker spreekt dan de timide zangstem. De songs ‘Inigradan’ en ‘Telilit’ zijn de aanraders evenals de zeventien minuten durende ‘Tende’ rituele song met vrouwenvocalen, kreten, handklapjes en kalebas percussie. Dat de opnames in de openlucht van de woestijn zijn gemaakt met fluitende vogels op de achtergrond, heeft alleen maar bijgedragen aan de prachtsfeer van deze plaat. Subliem dromerige ishumar muziek voor zij die bedwelmd willen raken. Met Azna De L’Ader duiken we in de archieven van de Nigerese psych-rock. In feite dé eerste rockband van Niger en meteen ook de meest psychedelische, veertig jaar lang. Bandleider Abdoulaye Bouzou (alias Mona) was gekend door zijn Jimi Hendrix outfits en de bandnaam Azna verwijst naar de animistische religies van centraal Niger uit de pre-islamitische historie waar trancerituelen -en cultus de norm waren. Tijden om te doen herleven. Nooit eerder zijn opnames van de band uitgebracht en de plaat is samengesteld uit songs van de stoffige archieven van de nationale radio die bewaard gebleven zijn. Het resultaat is een stevige mix van scheurende gitaren, dikke baslijnen en tinnen percussie zoals in de titelsong ‘Zabaya’, meteen ook een van de klappers. Net als ‘Zalouma’, ‘Angola’ en ‘Ya Manina’ het vuur flink doen oplaaien. Niks Toearegsferen maar flinke fuzz, vettige rock en heerlijke psychedelica waarin de cirkel wordt rondgemaakt van Afrika naar Amerika en terug. Tussen oude rotten en de nieuwe generatie: Sahel Sounds weet ze allemaal te vinden.