Er gebeurde wereldwijd weer enorm veel op het vlak van beeldende kunsten. Dit is uit die overvloed een persoonlijke keuze.

1. “Pipilotti Rist: Dein Speichel ist mein Taucheranzug im Ozean des Schmerzes”, Kunsthaus Zürich (CH).
2. “Uncertain States – Künstlerisches Handeln in Ausnahmezuständen”, Akademie der Kunsten Berlin (DL).
3. “Martin Creed: What You Find”, Hauser & Wirth Somerset (UK).
4. “DADA anders: Sophie Taeuber-Arp, Hannah Höch, Elsa von Freytag-Loringhoven”, Haus Konstruktiv Zürich (CH).
5. “Home Ground”, Barjeel Art Foundation and Aga Khan Museum at the Maraya Art Centre Sjarjah (UAE).
6. “Melanie Bonajo: Night Soil”, Foam Amsterdam (NL).
7. “Taryn Simon: Paperwork and the Will of Capital”, Gagosion Gallery Rome (IT) en Almin Rech Gallery Brussel (BE).
8. “Domestic Affairs”, Isabelle Van Den Eynde Gallery, Dubai (UAE).
9. “Mona Hatoum”, Tate Modern Londen (UK).
10. “Neo Rauch: Rondo”, David Zwirner Gallery Londen (UK).

Naast dit lijstje kunnen we gerust stellen dat er ook in de Lage Landen heel wat kwaliteit werd geboden, zowel door een aantal instituten en vrijruimtes als door individuele kunstenaars of collectieven. Zo zette Witte de With in Rotterdam een consistent degelijk jaar op naar aanleiding van hun vijfentwintigste verjaardag, liet het Amsterdamse Framer Framed zich opmerken door een ijzersterk programma rond globalisatie, dekolonisatie en minderheden, terwijl Trampoline Gallery in Antwerpen gewoonweg een serie mooie soloshows opleverde. Wiels te Brussel ging verder op haar elan, en hun solotentoonstelling van Erik Van Lieshout was raak. De jonge Limburger Kasper Bosmans was uitermate zichtbaar door presentaties in Witte de With, in de Brusselse dependance van Gladstone Gallery en in een aantal buitenlandse groepstentoonstellingen. Ook Hana Miletić was zeer actief en toonde nieuw werk in het Gentse Riot en de Brusselse Beursschouwberg, naast de talrijke performances en events die ze nog organiseerde. Pieterjan Ginckels verbaasde wederom met onder meer een nieuwe single, geknutselde kopieën van Dyson drogers, en een gigantische bric-à-brac drone als decorstuk bij het Horstfestival. In Base Alpha Gallery te Borgerhout presenteerde Lieven Segers dan weer zijn doctoraat; het ging in feite om een minioverzicht dat op een plezante manier overrompelde. Ook fotograaf Charlotte Lybeer had een sterke doctoraatshow in het Aalsterse Netwerk. Dat laatste centrum toonde dit jaar tevens een indrukwekkende sculptuur van Philip Metten, met bijhorende tekeningen. In het STUK te Leuven bevestigde Eric Van Hove met de expo “Atchilihtallah” – die zijn ambachtelijk gereconstrueerde kopie van een Mercedes V12 motor omvatte – alle lof die hij in internationale middens momenteel krijgt. Sophie Van De Velde trakteerde ons in haar galerie te Antwerpen op een nieuwe film van Anouk De Clercq alsook op een klein overzicht van oudere videowerken. Tot slot mocht Magali Reus een intrigerend ensemble sculpturen installeren in het Stedelijk. Natuurlijk kunnen we gewag maken van de kommer en kwel die onder andere De Appel, Voorkamer in Lier, het Antwerpse Lokaal 01 en vele andere presentatieruimtes trof en het valt te hopen dat de financiële malaise in vele culturele huishoudens stilaan wordt gekeerd. Want kwaliteit was er dus vooralsnog ten overvloede.

Tom Nys is auteur, curator, docent, activist en feestbeest. Hij schrijft sinds 2000 voor Gonzo (circus).