Susanna Karolina Wallumrød is een Noorse zangeres die naast spelen in haar bands Susanna & Ensemble neoN (pas recent opgericht) en Susanna And The Magical Orchestra, waarmee ze elektronica, jazz en Noorse pop vermengt, ook nog eens een solocarrière heeft en haar eigen label heeft opgericht in 2011 (SusannaSonata), waarop voornamelijk haar eigen werk verschijnt. Een bezige dame dus, die al een hele resem albums op haar conto heeft staan sinds ze de eeuwwisseling gebruikte om haar zangtalenten te etaleren. Op al haar platen is het vooral haar stem die de aandacht naar zich toe trekt. Haar frigide, breekbare stemgeluid zuigt de aandacht naar zich toe. De muziek mag klinken hoe die wil, Susanna torent overal bovenuit met haar geluid dat het midden houdt tussen Kate Bush (dit was de eerste naam die bij ons naar boven kwam), Jenny Hval ook, met wie ze ‘Meshes Of Voice’ (2014) maakte en Liz Fraser (Cocteau Twins) in een jazzy bui. Het woord is gevallen: jazz. Niet dat er veel jazz valt te horen op ‘Triangle’, maar doordat ze een graag geziene gaste is in de Noorse jazzmiddens, zijn het vooral jazzmusici die haar bijstaan. Helge Sten (Deathprod, Supersilent), Anja Lauvdal (keyboards), Hans Hulbækmo (drums), Heida Mobeck (tuba), Jo Berger Myhre (contrabas, bariton gitaar), Rolf-Erik Nystrøm (saxofoon), Fredrik Wallumrød (synthesizers), Andreas S. Lowe (synthesizers) en Harpreet Bansal (viool), en dat zijn ze nog niet allemaal. Alle gasten zijn ondergeschikt aan het spirituele verhaal dat Susanna wil vertellen, een verhaal dat bij ons net iets ze zweverig over komt. Gelukkig is het stemtimbre dominanter dan de tekst zelf. Susanna poogt behoorlijk wat afwisseling aan te brengen, maar tweeëntwintig nummers in ruim zeventig minuten is te veel van het goede. Halfweg de plaat hebben we het wel een beetje gehad. Te veel is te veel natuurlijk. Doseren is de boodschap.