Oudgedienden zeker, maar uitgeteld nog lang niet, die Empee Holwerda en Frank Sloos. De eerste speelde voorheen in Lul en Solbakken, de tweede in onder meer Treble Spankers en Big Paulus. Tel daar nog de Amerikaanse performer en poeët Gloria Holwerda-Williams bij op, en je hebt een trio dat van ervaring en eigengereidheid aan elkaar hangt.
Wat gelijk opvalt, is dat de doorleefde, dichterlijke teksten vaak prachtig samen gezongen worden door Empee en Gloria, maar als echtgenoten brengen ze waarschijnlijk tijd genoeg met elkaar door om een en ander op elkaar af te stemmen. In ieder geval: de stemmen liggen elkaar goed en het totaalgeluid doet er z’n voordeel mee. Ook het springerige gitaartje en de stuwende, subtiel navigerende drums zijn aan elkaar gewaagd en liggen lekker in elkaars geluid. De liedjes lijken nogal op elkaar qua toonhoogte, structuur, melodie en tempo, en blijven stuk voor stuk niet echt hangen behalve hier en daar weer zo’n mooi refreintje.