Lynn Maring (gitaar, zang) en Saskia Fuertes (drums, zang) steken voor hun derde album meteen een tandje bij. En dat op een paar vlakken. De meiden trokken naar Tucson, Arizona om er te werken met Jim Waters, die eerder werkte met grote namen als Sonic Youth en The Jon Spencer Blues Explosion. Het verwondert dan ook geenszins dat ‘Wrong Motel’ veel meer impact heeft dan voorgangers ‘Butchery’ (2011) en ‘Distoris Clitortion’ (2014), zelfs al stonden daar ook al meer dan behoorlijke nummers op. De dames kiezen voor ruige rock-‘n-roll waarbij al eens lekker geschreeuwd mag worden. Niet dat ze zich willen meten met bijvoorbeeld Babes In Toyland. Dat soort feminisme en heftige noisy rock is niet aan The Chikitas besteed. Puur en eerlijk zonder moeilijk te doen. Gewoon gaan , een leuke melodie verzinnen of dat toch opzijn minst proberen, en dan ongekunsteld proberen samen te zingen, in mislukte duetten die zo slecht zijn gedaan dat ze weer charmant gaan klinken. Het is net dat rommelige, dat gelukkig maar niet plat werd geproduceerd, die van dit duo een leuk en innemend bandje maken. Grote ogen zullen ze nooit ogen, ook niet met deze beter klinkende plaat. In het ondergrondse clubcircuit waar al eens een ferme portie punk en pure rock-‘n-roll mag passeren en er lustig met bier mag worden gegooid tijdens het crowdsurfen, zullen band en publiek zich rot amuseren.