Dieter Moebius overleed vorige zomer. Nieuwe muziek zal de man, geboren 16 januari 1944, aldus niet meer maken. De legendarische pionier van krautrock en elektronische muziek bleef tot kort voor zijn dood musiceren en platen maken. Minder in aantal dan in zijn hoogdagen natuurlijk, maar plooien kon alleen de dood hem. Het label Bureau B, dat al heel wat van ‘s mans werk opnieuw heeft uitgebracht, brengt nu ook de meest recente soloplaten van Moebius opnieuw onder de aandacht. En terecht, want de man bleef tot op zijn einde nieuwe wegen verkennen binnen het kader van zijn muziek dat hij enkele decennia terug al definieerde. Niet dat in zijn oeuvre zoveel soloplaten zijn te bekennen. Hij verkoos meestal samenwerkingen met andere grote namen uit de elektronische krautrockscene. ‘Blotch’ dateert oorspronkelijk uit 1999 en was, zeventien jaar na de release ervan, de opvolger voor zijn solodebuut ‘Tonspuren’. Hier keert Moebius zowaar terug in de tijd, naar de hoogdagen van Cluster, de band waarmee hij zichzelf, zijn kompanen en (elektronische) krautrock in het algemeen de muziekgeschiedenis in schreef. Hij experimenteert met stemmen, voegt een aan Ted Milton (Blurt)schatplichtige saxofoon toe aan ‘Kohlzug’ en Moebius probeert doorheen het volledige album zichzelf te vernieuwen en te verrassen. Digitale synthesizers waren nog maar pas in opmars, maar dat hield Moeubius absoluut niet tegen om er mee aan de slag te gaan en er wonderlijk actuele muziek mee te maken. ‘Nurton’ dateert uit 2006 en laat alweer een heel ander geluid horen. Hij nam opnieuw zijn tijd (zeven jaar) om zodoende het nieuwste van het nieuwste materiaal te gebruiken om er zijn fantasieën oplos te laten. De plaat is een stuk speelser en van sfeer lichter dan zijn voorganger. ‘Snorkel’ bijvoorbeeld heeft onderhuids heel wat gemeen met het luchtigste werk van Throbbing Gristle. Speels met een duister kantje, waarin we zelfs menen een menselijke stem te ontwaren. ‘Nurton’ bevat zo dertien stukken waarin Moebius minder op zoek gaat naar melodie of liedjesstructuren, maar waarin hij zich laat meedrijven op geluiden en klankkleuren, die hij dan onderzoekt en uitpuurt tot ze tot hypnotiserende miniatuurtjes verworden.