Het debuutalbum van Prairie, de band van de in Nederland geboren Brusselaar Marc Jacobs. Net als zijn eerste 10inch uit 2013 (die er op deze cd bij staat), staat ook ‘Like A Pack Of Hounds’ weer vol met zeer beeldende muziek. De vervormde basnoten op de openingstrack zijn als pistoolschoten in een woestijnstad waar het spookt, waarna de drone met harmonica die volgt de overpeinzingen van de overlevers lijkt te begelijden. Al snel ga je daarna in alle effecten meer passende geluiden horen; zo lijkt wat een houtblok zou kunnen zijn opeens de tred van een paard in de verte. Ook net als voorheen is de muziek niet onder één noemer te vangen; ‘gemuteerde westernmuziek zonder gitaren en met drones’, zou een poging kunnen zijn. Ware het niet dat er zo nu en dan een gitaar over de prairie klinkt, maar dan wel vervormd. Op een nummer is de fluisterende stem van de Franse kunstenaar en regisseur Lucille Calmel te horen, wat juist weer dwars door de Amerikaanse geluidswereld heen snijdt. De plaat eindigt met twee mooie, melancholische nummers vol overstuurde drones en ruis als water, eenzame piano en wat klinkt als achterstevoren pratende stemmen, waarna we worden meegesleept door een noisy sludgegitaar, en ergens eindigen in een onderaards doolhof. ‘California’ heet het slot; het mag dan de golden state zijn, we zouden niet verbaasd zijn als de tapes die we aan het einde van het nummer horen de Manson Family betreffen.