Met atomische precisie brengt het duo Sankt Otten uit het niets opdoemende tempowisselingen die toch heel spannend voelen. De heren uit Duitsland spelen elektrische drums, elektrische gitaar en in de hoofdrol elektrische toetsen. De synthesizer, Vorsprung durch Technik, de bevrijding van het tot de jaren 1970 bekende klankenspectrum, ongekende mogelijkheden. Das war einmal. Anno 2015 moet je van goede huize komen wil je met puur digitale instrumenten nog verrassend uit de hoek komen. Met een instrumentaal oeuvre tussen kosmische ambient, synthpop, spacerock en elektronische krautrock in lukt dat redelijk. Geheel digitaal blijft het niet: er komt zelfs een harmonium op de proppen, voor Sankt Otten een revolutie. In het verleden werd dit duo door onze recensenten vergeleken met Tangerine Dream en Klaus Schulze, beide uit de jaren 1970. Ook zijn Vangelis en Kraftwerk niet ver weg. Het nieuwste album klinkt echter voller, dieper en lomer dan alles wat we eerder van hen gehoord hebben. De ideeën op het vorig album ‘Messias Maschine’ opgedaan met tal van gastmuzikanten worden verder uitgewerkt, geperfectioneerd. Het klankenpalet is uitgebreid; het zijn niet alleen de langgerekte synths en gitaar die de boventoon voeren, maar de klanken zijn of voller of nog meer lijkend op de authentieke 1980 spectra. ‘Engtanz Depressionen’ is een goede balans tussen eindeloos lijkende meditatieve nummers en een ironische knipoog.