De eerste release voor 2015 van Voodoo Rhythm is er eentje van Andy Dale Petty. Petty komt uit Huntsville, Alabama en debuteerde in 2008 met ‘All God’s Children Have Shoes’, ook op Voodoo Rhythm. De troubadour, die net zo uitstekend gitaar speelt als banjo, komt nu pas met een opvolger. De jongeman leidt dan ook een eerder zwervend bestaan, waar enige druk van buitenaf allerminst welkom is. Of het moet van Beatman hemzelf zijn, die erin slaagde hem tijdens zijn Europese tournee van een tijd geleden, een Italiaanse studio binnen te loodsen om een aantal nieuwe nummers op te nemen. Samen met opnames die Petty in zijn eentje in Alabama inblikte, zijn die nu verzameld op ‘Frick’s Lament’. Het zijn doorleefde nummers, die Petty soms al jaren op straathoeken speelt. Overal waar hij komt -en hij reist voortdurend Amerika en Europa rond- speelt hij zijn songs die gaan over treinreizen, het leven zelf, te voet van het een naar het ander reizen, al dan niet verloren liefdes en andere zielenpijnen. Zijn gitaar en zijn banjo vergezellen hem. Een versterker is te zwaar om mee te zeulen en andere muzikanten meenemen beneemt hem te veel zijn vrijheid. Toch speelt hij nu en dan met een plaatselijke drummer, en gebruikt de drums (en een tweede gitaar) ook sporadisch in deze opnames. Hij klinkt als een hedendaagse bluesmuzikant, een pure folkie van de eenentwintigste eeuw die zich nauw verwant voelt met mensen als Woody Guthrie, Bert Jansch en Mississippi John Hurt. Een kleine helft van de liedjes is instrumentaal, en slechts eentje is een bewerking van een banjo-klassieker: ‘Train On A Island’. Andy Dale Petty speelt traditionele muziek die toch hedendaags klinkt, en daar zijn we blij om.