Jeff Mills is natuurlijk bij leven al een legende in de technoscene. Altijd vooruitstrevend, nooit verlegen om prikkelende uitspraken en als producer en deejay levert hij al sinds eind jaren 1980 kwaliteit af. Zowel zijn werk in Underground Resistance als solo kan als ijkpunt gezien worden voor wat goede techno allemaal vermag. In 2004 bracht hij ‘Exhibitionist’ uit, een dvd waarin de camera haarfijn registreert wat een deejay allemaal doet tijdens het draaien. Op die dvd lag de focus voornamelijk op het mixen van (andermans) nummers, iets dat Mills in duizelingwekkend tempo liet zien. Nu is er een opvolger met ‘Exhibitionist 2′, een dubbeldvd + cd, waarin Mills wil laten zien wat een deejay nog meer kan doen. Ditmaal werkt hij met alleen eigen nummers, die hij met drie CDJ’s in elkaar mixt, en met een Roland TR-909, een drumcomputer. Aan de hand van vier camerahoeken kan men de handen van Mills heen en weer zien vliegen over de mixer en de 909. Het is alsof hij de liefde bedrijft met de knoppen, die hij dan weer licht beroert op begerende wijze, dan weer snel heen en weer draait/schuift, alsof er plots een beslissing is genomen. Het is fascinerend en hypnotiserend om naar te kijken. Waarschijnlijk is het echter interessanter voor een leek dan voor de doorgewinterde deejay, want ondanks dat Mills wil laten zien dat een deejay als een ware muzikant te werk gaat, beperkt hij zich in deze oefening nog wel enigszins met de 3 CDJ’s en de 909. Artiesten als Speedy J en Mark Maenad bijvoorbeeld, maken gebruik van nog veel meer mogelijkheden als een Korg Kaoss Pad, een Maschine drum pad, mini-synthesizers en verzin het maar. Dvd 1 is enigszins onlogisch ingericht, met de set verdeeld in twee delen. Op dvd 2 duiken we met Mills in de studio en laat hij zien hoe hij vanaf nul een nummer begint te creëren. Hij werkt met alleen maar analoge apparatuur en het is fascinerend om te zien welke geluiden hij er allemaal uit weet te halen. De jarenlange ervaring druipt er vanaf. Interessant om te aanschouwen en wellicht leerzaam voor producers die met hardware werken. Daarnaast is er nog een vijfenveertig minuten durende dansvertoning, waarbij Mills de muziek tevoorschijn tovert en Pierre Lockett danst. Met de vervagende zwart-wit beelden en de licht duistere muziek, is het kijken hiervan een trippende ervaring. Tegelijk komt het ook een beetje oldschool elitair over en enigszins pretentieus. Het doet soms denken aan die scène in The Big Lebowski, waarin de huurbaas van The Dude zijn dansvertoning doet. Daarnaast passen de muziek en de dans niet altijd even goed bij elkaar, wat het een aparte film maakt. Naast de twee dvdâs is er ook nog een cd, waarin Mills op zijn kenmerkende sterke wijze (eigen) nummers in elkaar mixt. Als deejay en producer behoort de beste man bij de absolute top, maar deze dvd is gewoon een aardigheidje.